Kategoria: Pożegnania

Bardzo Marka lubiłem, jego chyba nie dało się nie lubić. Zawsze kulturalny, zawsze uśmiechnięty, zawsze mający dla rozmówcy dobre słowo. Poznałem go późno, w trakcie VII Zjazdu ZHP w 1981 r. Wcześniej był dla mnie autorem „Zuchów”, tym, któremu zawdzięczamy Ofensywę Zuchową, byłym zastępcom naczelnika ZHP, ciągle aktywnym, ale już nie na pierwszej linii instruktorem…

Podeszliśmy kilkuosobową grupą do rodziny. – My jesteśmy grupą harcerzy z Liceum Mickiewicza, z „Trójki”, Kinga była jedną z nas. Składamy szczere kondolencje. – Na twarzach jej najbliższych zdziwienie. – To Państwo jeszcze Kingę pamiętają? Przecież upłynęło już trzydzieści kilka lat. Naprawdę ją pamiętacie? – Tak, pamiętamy. Pamiętamy bardzo wielu naszych harcerzy, tych, którzy byli…

Odszedł cicho. Od pewnego czasu nie wychodził z domu. Zdecydował, że jest za słaby, aby jeździć po Warszawie taksówkami. Bo chodzenie sprawiało mu dużo kłopotu. Nie bywał już też w nałęczowskim „Rolnika”. A to sanatorium od lat sobie upodobał. Cóż, w sanatorium tylko trochę można polepszyć swoje zdrowie. Andrzej odszedł cicho, nie wiedzieliśmy, że tak…

Wojtek odszedł cicho, nie wiedziałem, że nas opuszcza. Jeszcze nie tak dawno odwiedziłem go. Oczywiście, jak to starszy pan koło dziewięćdziesiątki, niedomagał. Największym kłopotem był coraz słabszy wzrok. Wzrok dla Wojtka tak zawsze bardzo ważny. Bo jak pisać, rysować, jak tworzyć kolejny utwór, gdy nie może się go spokojnie przeczytać? O Wojtku można powiedzieć –…

Przeżył 94 lata, zmarł więc w wieku, kiedy w większości odchodzimy do tego lepszego ze światów. Jeden z moich naczelników. Taki, którego znałem, ceniłem, po prostu lubiłem. To kilkadziesiąt lat, gdy ja pracowałem przy Konopnickiej w redakcji na 2 piętrze, a on urzędował na pierwszym. Więc zbyt wiele z naszych kontaktów nie pamiętam. Zachowało się…

Geruś był dobrym człowiekiem, naprawdę dobrym. Miał jakiś opiekuńczy instynkt, bardzo chciał, aby wszystkim wokół niego było miło. Rzadko spotyka się takich ludzi… Mieszkał w budynku przy Konopnickiej stary dozorca, o którym nikt nie pamiętał. Nikt z wyjątkiem Gerusia, który będąc już na emeryturze za każdym razem, gdy bywał w Warszawie (a Geruś był Ślązakiem…

Kolejna ofiara kornawirusa – Marek. To niebywałe, wydawałoby się, że Marek był z nami od zawsze. A przecież był on z pokolenia pięćdziesięciolatków, które zaczęło swoją służbę dwadzieścia lat później niż ja. Ale może to jest tak, że czterdzieści lat wystarczy, że człowieka zna się „od zawsze”? Marek był zuchem. Nie dosłownie, bo był instruktorem…

Kolejne pożegnanie. Moje zapiski w tym miejscu (coraz rzadsze) stają się coraz dłuższą listą tych, którzy zostawili nas, przechodząc do tego ponoć lepszego ze światów. Dwa dni temu opuścił nas Bronek. Kolejny instruktor, który rzeczywiście był harcerzem na całe życie. Bronek był jedną z najsympatyczniejszych osób, jakie znałem. Moim zdaniem był chodzącą dobrocią i przyjaźnią….

Kolejne pożegnanie. Tym razem podwójnie smutne, bo Marysia mogłaby jeszcze z nami być, gdyby nie ów paskudny wirus, który zaatakował cały świat. Cynicy powiedzą; – Ale i tak wszyscy przejdziemy ową niewidzialną granicę i (być może) znajdziemy się w tym lepszym ze światów. – Ale wydaje mi się, że lepiej tam przejść później niż wcześniej….